گردشگری شهری به کاهش بیکاری و فقر کمک می کند

براساس آخرین خبرهای منتشر شده، گردشگری شهری به کاهش بیکاری و فقر کمک می کند.

سید احمد علوی، رئیس کمیته گردشگری شورای شهر تهران در وبینار نقش موزه ها در آموزش صلح که با حضور دکتر فابیو کاربونه، استاد دانشگاه کاونتری انگلستان و سفیر ارشد مؤسسه بین المللی صلح از طریق گردشگری (IIPT) در ایران، علی اصغر جعفری، مدیرعامل موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، محمدرضا کارگر، مدیر کل موزه های وزارت میراث فرهنگی و گردشگری، محمدرضا تقی پور، مدیر موزه صلح تهران، محمدرضا مجیدی، رئیس انجمن ایرانی همکاری با یونسکو، ابراهیم پور فرج، رئیس جامعه تور گردانان ایران و علی صدرنیا، رئیس هیأت مدیره جامعه راهنمایان ایرانگردی و جهانگردی برگزار شد، گردشگری را یکی از عوامل اصلی بازگشایی مرز کشورها به سوی یکدیگر عنوان کرد.

وی با بیان اینکه بسیاری از محققان، گردشگری را دارای پتانسیل اثرگذاری بر روابط بین الملل و ابزاری برای ترویج صلح در جهان می دانند، افزود: این صنعت، ابزاری برای دیپلماسی عمومی و توسعه ی بین الملل و پاسخ قدرتمندی برای چالش های جهانی و تروریسم است که نه تنها از صلح بهره می برد، بلکه خود نیرویی حیاتی برای گسترش صلح در بین ملت هاست.
به گفته رئیس کمیته گردشگری شورای شهر تهران، گردشگری یکی از مهمترین پدیده های اقتصادی و اجتماعی دنیای مدرن است.

وی در همین زمینه ادامه داد: گردشگران تجربیات و دانش نو را از تعامل با دیگر فرهنگ ها، مناطق و کشورها کسب می کنند و اهمیت نگهداری از محیط را درک می کنند و مناسباتشان با یکدیگر را بهبود می بخشند؛ در این فرایند روابط صلح جویانه در میان مردم گسترش می یابد.

علوی با اشاره به اینکه گردشگری باعث افزایش ارتباطات اقتصادی بین دولت ها و افراد در سطح بین المللی می شود، خاطرنشان کرد: ارتباطات فرد به فرد که به وسیله تجارت و خدمات ایجاد شده، منجر به افزایش ثروت و ایجاد طبقه ی متوسط آگاه می شود. بنابراین، گردشگری در هردو سطح خرد و کلان می تواند به مثابه کاتالیزوری برای گسترش روابط صلح آمیز عمل کند یا همچنین با ارائه نقش در سیاست های ملی و بین المللی به عنوان نیرویی مثبت برای کاهش تنش ها و سو تفاهمات مورد توجه قرار گیرد.
وی ادامه داد: گردشگری چه در سطح منطقه ای و شهری و چه بین المللی، ابزاری مؤثر برای انتقال ثروت و سرمایه از کشورهای توسعه یافته و غنی تر به کشورهای کمتر توسعه یافته است. اما گردشگری شهری شاخه ای جدید در مطالعات گردشگری است که از اوایل دهه 1990 وارد ادبیات این علم شده است. در بسیاری از کشورهای موفق در صنعت گردشگری، شهر، پایه و اساس توسعه گردشگری است.

عضو شورای ششم شهر تهران یادآور شد: مراکز شهری به علت دارا بودن جاذبه های تاریخی و فرهنگی غالباً مقاصد گردشگری مهمی محسوب می شوند. گردشگری شهری به معنای مسافرت به شهر با انگیزه های مختلف بر پایه جاذبه های گوناگون، امکانات و تسهیلات شهری که در شخص جذابیت و انگیزه ایجاد می کند، است.

وی جاذبه های شهری را برشمرد و گفت: موزه ها، بناهای یادبود، سالن های تئاتر، استادیوم های ورزشی، پارک ها، شهر بازی، مراکز خرید، مناطق با معماری تاریخی و مکان هایی مربوط به حوادث مهم یا افراد مشهور، جاذب گردشگران بسیاری هستند. ‏گردشگری پتانسیل قابل توجهی برای ارائه تصویری مثبت از ملت ها، ایجاد زمینه برای روابط مثبت در سطح فردی و دولتی دارد و از طریق دخالت در فرایند سیاست داخلی بر روابط بین الملل تأثیر می گذارد.

علوی گردشگری را ابزاری برای نزدیکی فرهنگ ها و فرصتی برای آموزش افراد درباره فرهنگ ها و محیط های دیگر خواند و افزود: گردشگری به کاهش نگرش های متعصبانه یعنی، رسیدن به تعامل و ارتباطات میان فرهنگی منجر می شود که نتیجه آن شکلی از گفتگوی بین فرهنگی است که به صلح و تسهیل روند توسعه پایدار ختم می شود.

وی همچنین صلح را مفهومی ذهنی و واژه ای ناملموس دانست که نه تنها به صلح و آشتی در بین ملت ها، بلکه به برقراری صلح میان گروه ها یا جوامع، افراد و انسان ها و طبیعت اشاره می کند و گفت: صلح را به دو بخش تقسیم کرده اند: صلح منفی و صلح مثبت. صلح منفی شرایطی است که درگیری فیزیکی وجود ندارد، ولی امکان دارد دشمنی و خصومت بین گروه ها و احزاب وجود داشته باشد. اما صلح مثبت به شرایطی گفته می شود که دولت ها برای رسیدن به مزایای متقابل همکاری می کنند.

رئیس کمیته گردشگری شورای شهر تهران یادآور شد: گردشگری شهری ضرورتاً در صلح مشارکت نمی کند، ولی دارای پتانسیل زیادی برای انجام این امر از راه های مختلف است. گردشگری شهری دری است به سوی جهان، ابزاری برای دیپلماسی عمومی و توسعه بین الملل و پاسخ قدرتمندی برای چالش های جهانی و تروریسم است.

وی افزود: این شاخه از گردشگری، پیام آور دوستی و تفاهم بین مردمان جوامع مختلف است و موجب پیوند آنان با یکدیگر می شود. به منظور تعیین چارچوب مفهومی اثرات گردشگری بر صلح جهانی، الگوی مفهومی آن را بایستی در سه حوزه سیاسی، اجتماعی فرهنگی و اقتصادی بررسی کرد.

به گفته علوی از دیدگاه اجتماعی– فرهنگی به گردشگری و تأثیر آن بر صلح میتوان به مواردی مثل ایجاد فرهنگ صلح و آشتی، ایجاد حس همدلی بین ملت ها، کاهش تنش و تعارض بین ملت ها و ارتقای سطح آموزش اشاره کرد.

وی در مورد اقتصاد گردشگری شهری نیز یادآور شد: افزایش تولید ناخالص داخلی، جذب سرمایه خارجی، کاهش بیکاری، کاهش فقر و کمک به توزیع درآمد از جمله مزایای اقتصادی رونق گردشگری شهری بشمار می رود.